“‘I am a fucking dying woman’, sprak ze opeens met luide stem door het restaurant. We aten op haar verzoek sushi in de stad, ze kon nog net zelfstandig lopen. Iedereen keek om, maar ik geloof niet dat iemand ervan opkeek. Zo’n uitspraak paste bij een verschijning zoals zij. Ze had zich opgedoft als een Amerikaanse met een grote zonnebril en echte cowboylaarzen, relikwieën uit de tijd dat zij overzees woonde.
Dit verhaal gaat over Antoinette, die in haar laatste levensfase is bijgestaan door John Jansen. John is sociaal uitvaartbegeleider en oprichter Stichting Nabij/Eenzame dood. In 2020 tekende ik dit verhaal op voor het boek: ‘Het leven voltooien. Tien persoonlijke verhalen over de waarde van leven met sterven’, uitgebracht door het Landelijk Expertisecentrum Sterven. Els van Wijngaarden geeft duiding aan deze manier van het leven loslaten: ‘Pijnlijke zaken onder woorden brengen, en benoemen dat iets ‘niet goed’ of ‘pijnlijk’ of zelfs ‘kwalijk’ of ‘zinloos’ was, is ook een vorm van betekenis geven.’
Eind oktober is dit verhaal op de website van het expertisecentrum beschikbaar gekomen.
Geef een reactie