Wat zijn jouw gedachten en gevoelens over ons leven in coronatijd? Dit zijn de mijne: tevens een ingang naar een aantal schrijfoefeningen
Heel graag wens ik je vanaf deze plek veel gezondheid, vertrouwen, verbondenheid en wijsheid toe.
Een stapje terug, een tandje minder, een toontje lager: dit is wat ik zie dat het coronavirus teweeg brengt. Naar buiten gericht zijn, in de zin van leuke dingen doen, meer, beter, is niet langer wenselijk. Onze levens blijken lang niet zo maakbaar te zijn als wij dachten. Het coronavirus leidt ons de weg naar binnen.
We mogen herijken, herwaarderen – kijk naar mensen in vitale beroepen-, ervaren dat ons gras dat net zo groen is als dat van de buren (en andere landen). We mogen opladen, de verbinding versterken met onszelf, uitreiken: solidair zijn in plaats van solitair. We mogen weer ervaren hoe wezenlijk de contacten met anderen zijn nu de fysieke vanzelfsprekendheid weg is.
Deze tijd heeft iets weg van een collectieve laatste levensfase. Ik zie veel overeenkomsten met de ervaringen van mensen die weten dat zij niet lang meer te leven hebben. Ook wij worden nu immers meer dan anders geconfronteerd met onze sterfelijkheid. Van deze terminaal zieke mensen hoorde ik dat het vooral het NU is dat telt: zij weten immers niet of er een morgen is, wat er overmorgen gebeurt. Zij vertellen het leven en om precies te zijn het kleine zoveel meer te waarderen: die hand in jouw hand, de zon die ondergaat, het roodborstje in de tuin. Herkenbaar? Ook hechten ze meer dan ooit aan het goede relaties, het herstellen hiervan. Is dit niet wat er NU gebeurt? Ook wij kunnen het beste in het moment leven, bij de dag. We weten immers niet wat er morgen of overmorgen in petto heeft voor ons, onze dierbaren, hoe het gesteld zal zijn met onze gezondheid, banen en huizen. Ook wij realiseren ons door alle beperking hoeveel vrijheid we genoten, hoe weinig (of juist hoeveel) we eigenlijk nodig hebben om te kunnen bestaan. En niet in het minst raken we ervan doordrongen dat elke nieuwe dag een geschenk is, geen vanzelfsprekendheid.
Ik geloof dat we in deze historische coronatijd bovenal opnieuw mogen leren luisteren naar Moeder aarde. Zij fluistert niet langer. Eerder zagen wij de ernst van haar pijn niet in. Toen ze vuur spuwde, van zich af blies, huilde en schudde. We hebben haar schade toegebracht. Nu laat zij ons zien dat alles met alles verbonden is, iedereen met iedereen. Elke handeling, van wie dan ook, zet iets in beweging: onze glimlach, onze helpende hand, onze hoestbuien. Ons gedrag raakt de ander, raakt Moeder aarde. De noodzaak om te kiezen voor het positieve, voor het goede, voor het algemene belang lijkt groter dan ooit. En wij hebben het zelf in handen, en ook in woorden.
Ik merk deze weken dat wanneer ik afgestemd ben op het goede ik in een héél goede stroom zit. Zo ook wanneer ik me laat meeslepen door het negatieve (eigenbelang/verlangens): alles wordt versterkt en vooral ook zichtbaar. En bovenal, een oude valkuil: denken dat ik er weinig toe doe, blijkt niet te kloppen: ook van mij telt tenslotte iedere handeling. Wat ga ik zelf doen om mijn voetstap op de planeet te verkleinen?, is nu de vraag. Genoeg stof tot nadenken/schrijven.
Schrijfoefeningen
Ik vind dit een prachtige tijd om te schrijven, omdat schrijven helpt om de lucht te zuiveren, gedachten en gevoelens inzichtelijk maakt en je als schrijver hierdoor meer in contact kan zijn met jezelf. Schrijven in een groep vind ik van grote waarde (als je wilt, bied ik de komende weken schrijfmogelijkheden) Maar ook thuis, alleen, kun je bergen verzetten. Dit is een van mijn manieren om van het negatieve naar het positieve te komen, doe je mee? Middel: naamdichten, ben ik gek op. Als ik boos ben:
B briesend van onvermogen
O onvermogen van mij
O om na een hemelse meditatie (zo leek het)
S snel weer in boosheid te verzanden
En via God
G goddelijke kern
O ondraaglijke dualiteit
D duobaan
Uit te komen bij
H hup, zei de geit
O overgordijn, zwart, trekt zich terug
O op weg naar het licht
P putdeksel here I come
Zo word ik vanzelf weer zachter en zeker vrolijker en ontspannen.
En dan dit: heb je vertrouwen/liefde/zorgeloosheid… nodig: schrijf erover. Door je met dit woord te verbinden, kom je vanzelf in een betere stemming/energie! Veel schrijfplezier. Mocht je je schrijfsels willen delen: info@korinevanveldhuijsen.nl
Geef een reactie